Tag: informacje dla przedsiębiorców

Działalność nierejestrowana

Działalność nierejestrowana w pigułce

28 kwietnia 2024

Działalność nierejestrowa (inaczej mówiąc: nieewidencjonowana) to niewielka działalność zarobkowa osób fizycznych, która ma dość specyficzną cechę. Jak sama nazwa wskazuje, prowadzenie jej nie wymaga rejestracji i wpisywania do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Chcesz sprawdzić nowy pomysł na biznes? A może po prostu startujesz z własną firmą i chcesz sprawdzić sam siebie w roli przedsiębiorcy? W obu przypadkach działalność nierejestrowana może być idealnym rozwiązaniem. Dlaczego? O czym trzeba, a o czym warto wiedzieć? W dzisiejszym wpisie znajdziecie najważniejsze informacje i odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania. Zapraszamy do lektury!

Co musisz wiedzieć o działalności nierejestrowanej?

Działalność nierejestrowana, mimo że często posiada kluczowe cechy działalności gospodarczej, to wyjątkowo nie jest traktowana jak działalność gospodarcza. Pod pewnymi warunkami. Kluczowym dotyczą przychodów, które w miesiącu nie powinny przekroczyć 75% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Limit przychodów dla działalności nieewidencjonowanej w 2024 roku zmieni się dwa razy. Od stycznia do czerwca 2024 roku wynosi 3181,50 zł, a od lipca 2024 roku – 3225 zł. Co jeszcze musisz wiedzieć?

Działalność gospodarcza to działalność zorganizowana, mająca charakter zarobkowy, prowadzona w sposób ciągły
we własnym imieniu. Możesz prowadzić nierejestrowaną działalność jeśli nie przekroczysz limitu, ale też jeżeli nie wykonywałeś działalności w ostatnich 5 latach. Jeżeli masz zarejestrowaną firmę, ale jej działalność w ostatnich 60 miesiącach była zawieszona (zawieszenie jest liczone jak jej niewykonywanie).

Do limitu przychodów uprawniających do prowadzenia działalności nierejestrowanej wlicza się przychody należne, nawet jeśli nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane (czyli klient jeszcze nie zapłacił za towar). Do ustalania przychodu będzie ci służyć ewidencja sprzedaży. Kwoty należne, ale nieotrzymane w danym miesiącu staną się przychodem podatkowym dopiero w momencie, kiedy otrzymasz zapłatę od klienta. Nie wlicza się natomiast wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat. To co wydaje się szczególnie istotne to fakt, że jeśli przekroczysz miesięczny limit przychodu, twoja działalność zostanie uznana za działalność gospodarczą. Od momentu przekroczenia limitu przychodu masz 7 dni na zarejestrowanie działalności gospodarczej w CEIDG. Od momentu podjęcia działalności nierejestrowanej masz obowiązek prowadzić uproszczoną ewidencję sprzedaży i
rozliczać przychody z działalności nierejestrowanej (po odliczeniu kosztów) w zeznaniu rocznym PIT-36 według skali podatkowej. Do tego oczywiście dochodzi obowiązek wystawiania faktur lub rachunków na żądanie konsumenta i przestrzeganie jego praw.

Działalność w mieszkaniu a koszty

Działalność nierejestrowaną mogą wykonywać także osoby niepełnoletnie. Co do zasady taka działalność nie jest uzależniona od posiadania pełnej zdolności do czynności prawnych. Niepełnoletni muszą jednak pamiętać o ograniczeniach wynikających z jego wieku – osoby od 13. do 18. roku życia mają ograniczoną zdolność do czynności prawnych – co w praktyce oznacza, że nie mogą we własnym imieniu dokonywać czynności prawnych, które powodują powstanie, zmianę lub ustanie stosunku prawnego. Na przykład nie mogą samodzielnie zawierać umów ze swoimi kontrahentami na dostawę towarów czy sprzedaż produktów. Tutaj do rozporządzania swoim prawem będzie czasem niezbędna zgoda przedstawiciela ustawowego – najczęściej rodzica lub kuratora. Osoba niepełnoletnia może natomiast dysponować dochodami uzyskanymi z tytułu działalności nierejestrowanej bez zgody.

Koszty i rachunki w działalności nierejestrowanej

W zeznaniu rocznym, w którym rozliczasz się z prowadzenia działalności nierejestrowanej (PIT-36), możesz wykazać koszty, które poniosłeś w związku z tą działalnością, i pomniejszyć dochód, który podlega opodatkowaniu. Takimi kosztami będą, na przykład: zakupy surowców do produkcji wyrobów lub zakup towarów handlowych, które sprzedajesz, a także koszty zużytej energii. Trzeba to oczywiście udokumentować, dlatego warto przechowywać dowody zakupów, a najlepiej jeśli na tych dowodach będą podane dane. Koszty uzyskania przychodów rozpoznajesz kasowo, czyli w dacie, gdy rzeczywiście poniesiesz wydatek (dokonasz zapłaty).

A co jeśli chodzi o rachunki i faktury? Na żądanie kupującego masz obowiązek wystawić klientowi rachunek. Rachunek powinien zawierać numer, datę wystawienia, dane sprzedawcy i nabywcy, a także nazwę usługi i kwotę do zapłaty. Przy działalności nierejestrowanej jest się zwolnionym z obowiązku wystawiania faktur, natomiast trzeba ją wystawić, gdy poprosi o to klient. Takie żądanie klient może zgłosić w ciągu 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym dostarczyłeś mu towar lub usługę bądź otrzymałeś całość lub część zapłaty. W takiej sytuacji faktura musi zawierać datę wystawienia, numer, imiona i nazwiska (lub nazwa) podatnika i nabywcy. Do tego nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług oraz cenę. Przy sprzedaży nierejestrowej wystarczy, że na rachunku lub fakturze podasz swoje imię i nazwisko – nie musisz podawać numeru PESEL czy adresu zamieszkania. A co w przypadku działalności nierejestrowanej powinna zawierać ewidencja sprzedaży?

Ewidencja sprzedaży jest o tyle ważna, że pozwala ustalić czy nie przekroczyło się progu przychodów. Można ją prowadzić w formie papierowej lub elektronicznie, na przykład w arkuszu kalkulacyjnym Excel. W ewidencji zapisujesz sprzedaż za dany dzień, nie później niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. To oznacza, że po sprzedaniu towaru następnego dnia, nie możesz wpisywać sprzedaży z dnia poprzedniego. Przepisy (niestety lub na szczęście) nie regulują, jakie dokładnie elementy powinna zawierać uproszczona ewidencja sprzedaży. Zazwyczaj zawiera liczbę porządkową, datę sprzedaży i jej wartość. Warto jednak pamiętać, że jeśli twoja ewidencja będzie prowadzona w sposób nierzetelny lub nie będzie prowadzona w ogóle, a na podstawie dokumentacji nie będzie możliwe ustalenie wartości sprzedaży, to organ podatkowy sam określi wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego. Jeżeli nie będzie można określić przedmiotu opodatkowania, to kwota podatku zostanie ustalona na 22%.

Co jeszcze warto wiedzieć?

Zarejestrować firmę będzie trzeba, nawet jeśli planujesz niewielkie przychody, ale działalność, którą chcesz prowadzić wymaga zezwolenia, koncesji albo wpisu do rejestru działalności regulowanej. Również jeśli została zdefiniowana w przepisach jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców.
Do takich działalności należy między innymi ochrona osób lub mienia, sprzedaż alkoholu, organizacja imprez turystycznych, zbieranie odpadów itd. Do tego dochodzą działalności, które zostały zdefiniowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy – Prawo przedsiębiorców, czyli np.: pośrednictwo ubezpieczeniowe, w tym wykonywanie czynności agencyjnych oraz usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych (zgodnie z ustawą o rachunkowości).

działalność gospodarcza na etacie

Jeśli w ramach działalności nierejestrowanej chcesz świadczyć usługi, czyli wykonujesz umowę o świadczenie usług albo umowę-zlecenie, to podlegasz ubezpieczeniom jako zleceniobiorca. Podmiot zawierający z tobą taką umowę (zleceniodawca) pełni wtedy obowiązki płatnika składek i ma obowiązek w ciągu 7 dni zgłosić cię do ubezpieczeń społecznych lub ubezpieczenia zdrowotnego i opłacać składki ZUS. Nie będziesz mieć obowiązku opłacania składek społecznych ani zdrowotnych, jeśli w ramach działalności nierejestrowanej sprzedajesz towary lub jeśli jesteś studentem, który nie ukończył 26 lat. Co jeszcze warto wiedzieć? Przy działalności nierejestrowanej nie jesteś przedsiębiorcą (nie rejestrujesz tej działalności w CEIDG), ale i tak musisz posiadać kasę fiskalną, jeżeli wielkość twojej sprzedaży przekroczy 20 tyś. zł albo sprzedawane przez ciebie towary (lub świadczone usługi) nie korzystają ze zwolnienia z ewidencjonowania na kasie fiskalnej.

Działalność nierejestrowana – najważniejsze korzyści

Prowadzenie działalności nierejestrowanej to doskonała opcja dla osób, które prowadzą małe przedsiębiorstwo lub dopiero zaczynają świadczyć swoje usługi na rynku. Dzięki temu nie muszą borykać się z prowadzeniem księgowości (co często i niepotrzebnie przeraża “początkujących przedsiębiorców”) i zaczynać prowadzenie biznesu od szeregu formalności jak rejestracja w CEIDG czy GUS-ie. Są również zwolnione z opłacania okresowych zaliczek na podatek dochodowy oraz składek ZUS, co znacząco ułatwia sprawę w momencie, w którym działalność generuje stosunkowo niskie dochody. Podsumowując, najważniejsze zalety działalności nierejestrowanej to:

  • brak konieczności zgłaszania działalności w ewidencji przedsiębiorców (nie potrzeba numerów identyfikacyjnych NIP i REGON),
  • brak składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne ani ubezpieczenia zdrowotne z tytułu działalności gospodarczej,
  • brak comiesięcznych (albo kwartalnych) zaliczek na podatek,
  • brak konieczności opłacania VAT – obowiązuje zwolnienie podmiotowe, bo przychody z działalności nierejestrowanej nie przekroczą 200 tys. zł w skali roku (chyba że sprzedajesz towary bądź usługi wymagające rejestracji do VAT),
  • nie musisz prowadzić księgowości tylko uproszczoną ewidencję sprzedaży.

Działalność nierejestrowana to oczywiście nie tylko zalety, ale też pewne ograniczenia. Ustalony limit przychodów jest stosunkowo niski, a po jego przekroczeniu i tak należy niezwłocznie zarejestrować działalność (nawet jeśli wyższe przychody będą miały miejsce jednorazowo). Jeśli osobie prowadzącej działalność nierejestrowaną zależy na pozostaniu przy takiej formie prowadzenia biznesu, może się okazać, że stanie się to czynnikiem wstrzymującym rozwój firmy. To też ograniczenia związane z pewnymi rodzajami działalności, które nie da się prowadzić w tej formie z uwagi na wymóg koncesji, licencji czy zezwoleń. To sprawa, że o nierejestrowanej działalności warto pomyśleć na początku przygody z biznesem. Jeśli jesteście właśnie na tym etapie, zachęcamy do kontaktu z nami. Chętnie pomożemy w założeniu firmy, w interpretacji przepisów, doborze rozwiązań, a także będziemy wsparciem gdy zechcecie ją rozwijać! Nasi księgowi i specjaliści są do Waszej dyspozycji.

Porozmawiajmy o współpracy!

Prosta Spółka Akcyjna

Prosta Spółka Akcyjna (PSA)

12 marca 2024

Kilka lat temu sejm znowelizował kodeks spółek handlowych, wprowadzając nowy rodzaj spółki – Prostą Spółkę Akcyjną (PSA). Zmiany w przepisach pojawiły sie jeszcze w 2020 roku i znacząco ułatwiły założenie spółki, zdobycie kapitału początkowego. W jaki sposób? Co powinniście wiedzieć o PSA? Czy Prosta Spółka Akcyjna to dobre rozwiazanie? Między innymi na te pytania odpowiemy w dzisiejszym wpisie. Podsumowaliśmy też najważniejsze informacje i korzyści, które będą pomocne jeśli myślicie o prowadzeniu biznesu w tej formie. Zapraszamy do lektury!

Prosta Spółka Akcyjna – co musisz o niej wiedzieć?

W Polsce, najczęściej spotykane formy organizacyjne w biznesie to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna. Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością może założyć w zasadzie każdy, choćby przez internet. Pisaliśmy o tym na naszym blogu – zajrzyjcie TUTAJ. Formalności zostały uproszczone, co sprawiło, że nie trzeba mieć żadnego zaplecza prawnego, czy finansowego. Ze spółką akcyjną jest już trochę inaczej. Głównym bodźcem do stworzenia nowych przepisów, które mają zwiększyć dostępność, jest rynek startupów w Polsce, który notuje już od jakiegoś czasu dynamiczny rozwój. Jednym z głównych założeń Prostej Spółki Akcyjnej jest wzmocnienie tego rozwoju, zwiększenie konkurencyjności oraz próba zatrzymania “eksportu” polskich pomysłów za granicę. Czym jest i jak miała pomóc w tym PSA?

Prosta Spółka Akcyjna (PSA) to niepubliczna spółka, która łączy odpowiedzialność akcjonariuszy z elastycznością. Aby ją założyć, nie trzeba przechodzić przez wiele formalności. Można założyć ją jednoosobowo lub z kilkoma osobami.

Nie ma znaczenia, czy któraś z osób zakładających PSA prowadzi już jednoosobową działalność gospodarczą. Prostą spółkę akcyjną mogą utworzyć także osoby prawne, na przykład inne spółki. Jedynym ograniczeniem jest brak możliwości zawiązana PSA przez jedną jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Podstawowym dokumentem regulującym zasady działania prostej spółki akcyjnej jest umowa spółki określająca, miedzy innymi firmę i siedzibę spółki, przedmiot działalności, organy spółki, liczbę, serie i numery akcji, związane z nimi uprzywilejowanie czy czas trwania spółki, jeśli został oznaczony. Umowę można zawrzeć na dwa sposoby: na portalu S24, wypełniając wzorzec umowy lub tradycyjnie – u notariusza. Prosta Spółka Akcyjna nie jest ograniczona do konkretnych sektorów gospodarki. Ma trwały i uniwersalny charakter (poza wyjątkami określonymi w przepisach wynikających z ustaw szczególnych). Tak jak już wspomnieliśmy, powstała głównie z myślą o startupach, firmach działających w obszarze nowych technologii (np. fintech) i przedsiębiorcach zajmujących się inwestycjami publicznymi (m.in. venture capital).

Jak zweryfikować firmę
Dowiedz się więcej o weryfikacji firmy przed współpracą!

Najważniejszym atutem PSA jest swoboda i elastyczność w określaniu rodzajów akcji i zasad działania spółki, brak barier wejścia, maksymalnie wykorzystany kapitał ludzki, oraz uproszczenia i elektronizacja procedur w spółce. Próba unowocześnienia tej formy prowadzenia biznesu, spotkała się z resztą z pozytywnym odzewem ze strony przedsiębiorców. I nie ma się czemu dziwić. Dotychczasowe rozwiązania były zbyt sztywne i skomplikowane. Potwierdzają to badania Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, w których aż 73% ankietowanych przedsiębiorców wskazało na potrzebę nowej formuły prawnej dla innowacyjnych firm. Czy Polska Spółka Akcyjna jest dobrą odpowiedzią na tą potrzebę? Jakie ma zalety i co dokładnie wnosi w praktyce?

Prosta Spółka Akcyjna – dlaczego warto?

Warto wspomnieć, że idea stojąca za PSA nie jest nowa. Na świecie podobne rozwiązania już z powodzeniem funkcjonują. Przykładem może być obowiązująca od 1 stycznia 2017 r. regulacja słowacka (prosta spółka na akcje) czy SAS we Francji, który cieszy się dużą popularnością. A jak wygląda to u nas? Jakie korzyści przynosi to rozwiązanie? Poniżej podsumowaliśmy najważniejsze z nich, a jeśli coś nam umknęło – dajcie znać w komentarzach!

  • brak barier wejścia (1 zł kapitału na start),
  • uproszczona i szybka rejestracja elektroniczna, już w 24 h,
  • uproszczenia i elektronizacja procedur w spółce, w tym możliwość podejmowania uchwał za pomocą poczty elektronicznej albo wideokonferencji,
  • duża swoboda i elastyczność w określaniu rodzajów akcji i zasad działania spółki;
  • maksymalnie wykorzystany kapitał ludzki – w tym akcje za prace i usługi,
  • łatwiejsze dysponowanie środkami spółki – brak „zamrożonego” kapitału zakładowego, ale zarazem obowiązek dbania o wypłacalność spółki i inne środki, które zapewniają ochronę jej wierzycielom,
  • prostsze procedury i większa swoboda w podejmowaniu uchwał zdalnie,
  • uproszczony elektroniczny rejestr akcjonariuszy, prowadzony np. przez firmę inwestycyjną albo notariusza. Co więcej dopuszczone zostało wykorzystanie blockchainu do prowadzenia tego rejestru,
  • brak statusu spółki publicznej i związanych z tym restrykcyjnych obowiązków – akcje PSA nie będą notowane na giełdzie; jednocześnie będzie możliwość przekształcenia PSA w spółkę akcyjną w celu wejścia na giełdę,
  • nieskomplikowana i elastyczna struktura organów – brak obligatoryjnej rady nadzorczej i możliwość powołania rady dyrektorów,
  • uproszczona likwidacja PSA – skrócony został czas potrzebny na przeprowadzenie likwidacji, a dodatkowo możliwe będzie rozwiązanie spółki bez likwidacji (przez przejęcie jej majątku i zobowiązań przez akcjonariusza),
  • łatwiejsze dysponowanie środkami spółki – brak „zamrożonego” kapitału zakładowego.
biuro rachunkowe - księgowość
Zobacz wpis!

Co jeszcze warto wiedzieć?

Tak jak nadmieniliśmy, kapitał akcyjny PSA, który musi zostać wniesiony przy jej zakładaniu, wynosi co najmniej 1 zł. Może on zostać pokryty wkładami pieniężnymi lub niepieniężnymi, na przykład udziałami w innej spółce, rzeczami ruchomymi takimi jak samochód lub wyposażenie biura. To z kolei oznacza w praktyce, że możesz zostać akcjonariuszem bez wnoszenia wkładu pieniężnego i bez posiadanego majątku, co jest wyjątkowo korzystne dla młodych innowatorów, którzy często nie mają własnego majątku. Kapitał akcyjny nie jest ujawniany w jej umowie. Oznacza to większą swobodę przy jego zmianie, bez potrzeby zmiany umowy spółki. To co warte podkreślenia to fakt, że akcje PSA nie mają wartości nominalnej, ale przekładają się na prawa członkowskie akcjonariuszy w spółce. Oznacza to, że im więcej masz akcji, tym twój głos w spółce jest ważniejszy. Akcje PSA nie mają formy dokumentu i muszą być zarejestrowane w rejestrze akcjonariuszy w formie cyfrowej. Rejestry są prowadzone przez domy maklerskie lub notariuszy. W związku z tym akcje łatwiej jest sprzedawać i kupować. Handel nimi nie wymaga fizycznego wydawania akcji spółki. Do ważności transakcji wystarczy jedynie zachowanie formy dokumentowej, czyli takiej, która umożliwi pozostałym osobom zapoznanie się z jej treścią. Będzie to możliwe więc także za pośrednictwem maila czy komunikatora internetowego. Nabycie akcji nastąpi w momencie wpisania akcjonariusza do rejestru akcjonariuszy.

To oczywiście nie wszystko co warto wiedzieć o Prostej Spółce Akcyjnej. Pamiętajcie, że jeśli planujecie otwarcie PSA i chcecie zrobić to sprawnie i bezproblemowo – specjaliści z naszego biura rachunkowego pozostają do Waszej dyspozycji. Chętnie opowiemy więcej o PSA, pomożemy zbadać na ile jest to dobre rozwiązania w Waszym konkretnym przypadku, a także przeprowadzimy Was sprawnie przez cały proces. Możesz liczyć na nasze doświadczenie! Porozmawiajmy o szczegółach!

Umowa o pracę na czas próbny 2024

Umowa o pracę na okres próbny 2024

13 stycznia 2024

Umowa o pracę na okres próbny to popularny dokument, od wielu lat, powszechnie wykorzystywany przez pracodawców. W wielu firmach to jeden z ostatnich etapów rekrutacji. To dobry sposób, aby obie strony przekonały się, czy podjęcie decyzji o współpracy jest dobrym pomysłem. Pracodawca może przekonać się czy nowy pracownik sprawdzi się w nowej roli, na proponowanym stanowisku, a pracownik ma dobrą okazję, aby poznać firmę, zespół, sprawdzić jak wyglądają w rzeczywistości nowe obowiązki. Okres próbny pomaga też wyczuć jaka jest atmosfera w biurze, zespół i ogólne warunki w praktyce. To dla obu stron ważny temat, dlatego w dzisiejszym wpisie opowiemy o najważniejszych aspektach, podsumujemy aktualne informacje i zmiany przepisów. Zachęcamy do lektury!

Umowa o pracę na czas próbny – najważniejsze informacje

Jeśli chodzi o umowę o pracę to znamy jej kilka form: na okres próbny, na czas określony albo na czas nieokreślony. Umowę na okres próbny zawiera się ją w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy. Strony mogą odstąpić od jej stosowania i zawrzeć od razu umowę innego rodzaju, czyli umowę na czas określony lub na czas nieokreślony. Funkcjonuje pewien mit, że na początku współpracy musi być podpisana umowa na czas próbny, później na czas określony, a dopiero na końcu podpisujemy umowę na czas nieokreślony. To popularna praktyka, ale nie jest wymagana przez prawo. Kodeks pracy nie wprowadza takiego schematu. Obowiązuje zasada swobody umów, a to oznacza że wszystko zależy od indywidualnych ustaleń i dobrej woli obu stron. Nie zmienia to faktu, że sprawdzenie się wzajemne, przed podjęciem długofalowej współpracy, jest dobrym pomysłem. Co jeszcze warto wiedzieć o umowie na czas próbny?

Umowa na okres próbny powinna być zawarta najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy. W dokumencie muszą znajdować się informacje takie jak rodzaj pracy, miejsce zatrudnienia, wysokość wynagrodzenia, wymiar czasu pracy, termin rozpoczęcia pracy i zakończenia okresu próbnego. To w zasadzie niemal te same informacje, które znajdują się w umowie o pracę na czas określony lub nieokreślony. Umowa powinna zostać sporządzona na piśmie i podpisana przez obie strony. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, czy zawierana jest na czas próbny, czy na czas określony, ponieważ wiąże się to z ograniczeniami wypowiedzenia umowy. Umowa o pracę na okres próbny może poprzedzać umowę na czas nieokreślony, na czas określony, na czas wykonywania określonej pracy lub na zastępstwo. Czas trwania umowy nie może przekroczyć 3 miesięcy, jednak może zostać skrócony. Pracodawca, co do zasady, nie może zawrzeć umowy na czas próbny z pracownikiem, z którym wcześniej nawiązał już stosunek pracy. Okres próbny może zostać ponownie przyznany pracownikowi, jeśli dotyczy zatrudnienia na innym, nowym stanowisku lub przy innych czynnościach, które wymagają oceny dodatkowych kwalifikacji.

Umowa o pracę - wzór i omówienie
Dowiedz się więcej na temat umowy o pracę i pobierz wzór.

A urlop? Według art. 29 § 1-3 Kodeksu pracy, pracownikowi zatrudnionemu na okres próbny przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego. Natomiast wymiar tego urlopu w pierwszych miesiącach pracy zależy od stażu pracy. W przypadku osoby, dla której umowa o pracę na okres próbny jest pierwszą umową, na podstawie której świadczy pracę, przysługuje jej 20/12 wymiaru urlopu za każdy przepracowany miesiąc proporcjonalnie od dnia zatrudnienia. W sytuacji, gdy pracownik ma więcej niż 10 lat stażu pracy, to za każdy miesiąc przysługuje mu 1/12 z 26 dni urlopu wypoczynkowego.

Umowa na okres próbny w 2024 roku

W zeszłym roku weszły w życie zmiany w Kodeksie Pracy, o których pisaliśmy już na blogu i które objęły swoim zasięgiem również umowę na okres próbny. Co się zmienia? Strony mogą uzgodnić w umowie o pracę na okres próbny wydłużenie okresu trwania umowy o okres urlopu, a także innej usprawiedliwionej nieobecności. Długość okresu próbnego zależny jest od czasu trwania kolejnej umowy. To 1 miesiąc w przypadku zamiaru zawarcia umowy o pracę na czas określony krótszy niż 6 miesięcy oraz 2 miesiące, w przypadku zawarcia umowy o pracę na czas określony wynoszący co najmniej 6 miesięcy i krótszy niż 12 miesięcy.

Jeśli chodzi o czas wypowiedzenia umowy o pracę na okres próbny zależy one od czasu, na jaki została zawarta i wynosi 3 dni robocze (jeśli umowa nie przekracza 2 tygodni), 1 tydzień (jeśli umowa jest dłuższa niż 2 tygodnie) lub 2 tygodnie (jeśli umowa wynosi 3 miesiące). Umowę o pracę na okres próbny może wypowiedzieć zarówno pracodawca i pracownik. W momencie, gdy pracodawca składa wypowiedzenie, powinien zawrzeć w nim pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania się do sądu pracy oraz o terminie takiego odwołania, a także adres sądu, do którego należy je złożyć. Ponadto wypowiedzenie powinno zawierać informację o jego obowiązującym okresie oraz o dacie rozwiązania stosunku pracy.

Darmowy wzór umowy zlecenie
Pobierz darmowy wzór umowy zlecenie i dowiedz się więcej.

W kontekście rozwiązania umowy, cel umowy na okres próbny ma znaczenie przy ocenie zachowania pracodawcy. Jeśli rozwiązuje on umowę już po kilku dniach, czyli zanim realnie może poznać kwalifikacje pracownika, w takim przypadku Sąd Najwyższy wskazywał, że dochodzi do nadużycia prawa. Zarówno z uwagi na sprzeczność z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem, jak i z zasadami współżycia społecznego (art. 8 KP, por. wyr. SN z 16 grudnia 2014 r., I PK 125/14, OSNP 2016, Nr 7, poz. 82). Jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na okres próbny nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje odszkodowanie.

Jeśli macie dodatkowe pytania dotyczące umów o pracę i zmian w przepisach przewidzianych na 2024 rok, zachęcamy do bezpośredniego kontaktu z naszym biurem rachunkowym. Czasem nie wystarczy jeden wpis na blogu, czy jedna rozmowa. Dochodzą do tego kwestie indywidualne, związane z konkretną sytuacją w firmiem konkretnym pracownikiem. Dlatego też zachęcamy do umówienia się na niezobowiązujące spotkanie, na którym będziemy mogli porozmawiać o szczegółach, Zapewniamy aktualną i sprawdzoną wiedzę, a także indywidualne podejście i kompleksowe wsparcie doświadczonych specjalistów. Zapraszamy!

Odpowiedzialność biura rachunkowego

Współpraca z biurem rachunkowym, a odpowiedzialność za błędy

10 grudnia 2023

Większość przedsiębiorców korzysta z obsługi księgowej i profesjonalnego wsparcia biura rachunkowego. Nie ma w tym nic dziwnego – korzyści z outsourcingu tego rodzaju usług dla firm są oczywiste. Nie wszyscy jednak mają świadomość jak wygląda sytuacja, gdy w rozliczeniach pojawią się błędy. Jaka odpowiedzialność spoczywa na biurze rachunkowym? Kiedy i w jakim zakresie? Na ten temat funkcjonuje sporo mitów, dziś część z nich obalimy i opowiemy jak to wygląda w Audyt Legis.

Dlaczego biuro rachunkowe?

Zacznijmy od tego, że warto korzystać z profesjonalnej obsługi księgowej i podatkowej biur rachunkowych. Z wielu powodów, oto kilka z nich:

  • mniejsze koszty, niż zatrudnianie samodzielnej księgowej,
  • dostęp do wielu usług w jednym miejscu,
  • dostęp do usług dedykowanych, pod indywidualne preferencje i potrzeby,
  • dostęp do fachowej wiedzy i sprawdzonych rozwiązań (co może się przydać choćby w aktualnym temacie KSeF)
  • łatwiej być na bieżąco ze zmianami w prawie i podatkach,
  • lepsza organizacja i obieg dokumentów,
  • przejęcie stresujących i czasochłonnych obowiązków ( w tym kontrole US),
  • przejęcie kontaktów z urzędami,
  • wykorzystanie inteligentnych, nowoczesnych narzędzi, które pomogą się rozwijać biznesowo,
  • posiadanie obowiązkowego OC,
  • przejęcie odpowiedzialności za prowadzenie rozliczeń i nie tylko.

Warto pamiętać, że nawiązując współpracę z biurem, to podatnik jest zobowiązany do zawiadomienia Urzędu Skarbowego o prowadzeniu księgi podatkowej przez biuro rachunkowe. Po podpisaniu stosownej umowy, powinien powiadomić o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego udostępniając dane biura rachunkowego oraz wszelkie niezbędne informacje związane z tym faktem. Ma na to 7 dni od podpisania dokumentów.

Odpowiedzialność biura rachunkowego

Kolejna kwestia warta Waszej uwagi. Korzystanie z usług biura rachunkowego i powierzenie księgowości specjalistom, nie zwalnia z odpowiedzialności podatkowej w przypadku popełnionych błędów. Jedna z podstawowych zasad mówi wprost, że biuro rachunkowe nie odpowiada za zobowiązania podatkowe swoich klientów. To przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność podatkową. Często całym swoim majątkiem. Powód jest w zasadzie prosty – urząd nie może dochodzić spłaty zaległości podatkowych wynikających z błędnego rozliczenia, od właściciela biura rachunkowego, czy też jego pracowników, bo to nie ich bezpośrednio dotyczy zaległość.

Nie oznacza to oczywiście, że biuro rachunkowe zwolnione jest ze wszelkich odpowiedzialności błędy. Przede wszystkim warunki, zakres współpracy i odpowiedzialność w przypadku błędów, powinna określać umowa. Bez jednoznacznego wyznaczenia zakresu obsługi, obowiązków, trudno potem udowodnić i wskazać, czyją winą jest dane niedopatrzenie i błąd. Dokładne domówienie warunków współpracy leży w interesie firmy, tak samo jak w interesie biura rachunkowego. Zabezpiecza obie strony i reguluje całą współpracę.

Na wstępie podkreśliliśmy, że podatnik odpowiada przed Urzędem Skarbowym. Można powiedzieć, że biuro rachunkowe odpowiada zarówno przed urzędem jak i podatnikiem. Osoba korzystająca z usług księgowych biura może domagać się odszkodowania za szkody poniesione w skutek błędnego lub nierzetelnego prowadzenia księgowości. Takich roszczeń dochodzi się w sądzie, na drodze cywilnej. Podstawą jest tu art. 471 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964 r. nr 16, poz. 93 ze zm.) dotyczący odpowiedzialności kontraktowej. Zgodnie z przepisami, biuro rachunkowe jest zobowiązane do naprawy szkody wynikającej z nienależytego wykonania swoich obowiązków.

zmiana biura rachunkowego
Nie jesteś zadowolony z obecnej obsługi księgowej? Sprawdź jak zmienić biuro rachunkowe!

Odpowiedzialność biura rachunkowego określa też Kodeks karny w art. 9 § 3, w którym mowa jest o sprawczej odpowiedzialności. Tego rodzaju odpowiedzialność ponoszą te podmioty, które prowadzą sprawy gospodarcze innego podmiotu – do tej grupy wliczamy oczywiście biura rachunkowe. Z kolei zgodnie z art. 303 k.k., kto wyrządza szkodę majątkową osobie fizycznej, prawnej albo jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nieprowadzenie dokumentacji działalności gospodarczej albo prowadzenie jej w sposób nierzetelny, niezgodny z prawdą, np. niszcząc, usuwając, podrabiając dokumenty dotyczące tej działalności, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Odpowiedzialność biur rachunkowych za błędy określa również ustawa o rachunkowości. W art. 77 pkt 1 mowa jest o karze grzywny i karze pozbawienia wolności do 2 lat, za prowadzenie ksiąg rachunkowym wbrew obowiązującym ustawom i prawu. A jeżeli mamy do czynienia z sytuacją kiedy biuro rachunkowe prowadzi działalność bez wymaganych uprawnień, bez spełnienia obowiązku posiadania ubezpieczenia OC – podlega ono grzywnie albo karze ograniczenia wolności na podstawie art. 79 ustawy o rachunkowości.

Co jeszcze warto wiedzieć?

Jak sami widzicie, odpowiedzialność biur rachunkowych jest naprawdę spora. Śmiało można powiedzieć, że praca księgowego to praca o podwyższonym ryzyku Przedsiębiorca, chcąc uzyskać odszkodowanie od biura rachunkowego, musi mieć określić zakres powierzonych mu obowiązków, wykazać popełnione błędy oraz wskazać związek między tymi nieprawidłowościami, a poniesionymi stratami. Tak to działa w dużym skrócie . Dlatego podkreślaliśmy wyżej, jak duże znaczenie ma tu umowa i zawarte w niej warunki. Od momentu podpisania umowy, biuro zaczyna ponosić odpowiedzialność karną skarbową, jeżeli wykonuje swoje obowiązki niezgodnie z przepisami.

Wspomnieliśmy o tym, ale chcemy dodatkowo podkreślić. Biura rachunkowe zobligowane są do posiadania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za wyrządzone szkody. Minimalna wielkość sumy gwarancyjnej ubezpieczenia OC uzależniona jest od czynności wykonywanych przez biuro.

Stanowi równowartość :

  • 5 tys. euro – w przypadku wykonywania wyłącznie czynności doradztwa podatkowego,
  • 10 tys. euro – w przypadku wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
  • 15 tys. euro – w przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych i doradztwa

Odszkodowanie za ewentualne szkody objęte ubezpieczeniem, jest wypłacane przez zakład ubezpieczeń.

Mamy nadzieję, że dzisiejszym tekstem uspokoiliśmy Was w kwestii odpowiedzialności. Korzystanie z obsługi księgowej biur rachunkowych jest dobrym, tańszym, wygodnym i przede wszystkim bezpiecznym rozwiązaniem. Między innymi dlatego, że większość biur rachunkowych (my na pewno!) zdaje sobie sprawę jak odpowiedzialne ma zajęcie i jak istotne jest rzetelne dopełnianie wszystkich wymaganych obowiązków.

Współpracując z Audyt Legis możesz spać spokojnie. Zdajemy sobie sprawę z odpowiedzialności jaka na nas spoczywa, oraz z tego jak duży wpływ na prawidłowe funkcjonowanie firmy i jej rozwój ma profesjonalna, rzetelna i sumienna obsługa księgowa firm. To z kolei znajduje odbicie w zaufaniu naszych klientów i budowaniu renomy naszej marki. Przekonaj się, że warto nam zaufać, skontaktuj się z nami i porozmawiajmy o szczegółach!

likwidacja spółki komandytowej w praktyce

Likwidacja spółki komandytowej – poradnik

12 listopada 2023

Powodów rozwiązania spółki komandytowej może być wiele. Nie tylko te wymienione w kodeksie spółek handlowych, takich jak upadłość gospodarcza. Głównym impulsem do likwidacji spółki komandytowej i zmiany dotychczasowej formy prowadzenia działalności są najczęściej niekorzystne zmiany w przepisach. Dało się to odczuć np. po zmianach w CIT, po wprowadzeniu Polskiego Ładu. Niezależnie od tego, co dokładnie jest powodem decyzji o zamknięciu spółki, jest kilka rozwiązań i kilka ważnych aspektów, które warto wziąć pod uwagę zanim podejmiecie ostateczną decyzję. Opowiemy o nich w dzisiejszym wpisie. Podsumujemy też kluczowe informacje o przepisach i możliwościach. Podpowiemy Wam jak rozwiązać spółkę komandytową i jak wyglądają najważniejsze procedury. Zapraszamy!

Zanim zamkniesz spółkę komandytową

Przedsiębiorcy, którzy rozważają rozwiązanie spółki komandytowej, powinni zdobyć możliwe pełny przegląd swojej sytuacji zanim podejmą ostateczną decyzję. Jeśli chodzi o przepisy, likwidacja spółki komandytowej odbywa się na tej samej zasadzie, co zlikwidowanie spółki jawnej. Nie ma szczegółowych rozróżnień między tymi spółkami w kodeksie spółek handlowych. W spółce komandytowej wspólnikami są co najmniej 2 osoby, z których jedna to komplementariusz – w całej pełni odpowiedzialny za tę formę spółki oraz komandytariusz, którego odpowiedzialność mniejsza i dotyczy jedynie wysokości sumy, jaką wpłacił w momencie założenia spółki komandytowej.

Ustawodawca przewidział sześć przyczyn na podstawie których możliwa jest likwidacja spółki komandytowej:

  • przyczyny przewidziane w umowie spółki,
  • jednomyślna uchwała wszystkich wspólników, zarówno tych, którzy prowadzą sprawy spółki jak i tych wyłączonych. Ponadto wspólnicy w umowie spółki mogą przewidzieć rozwiązanie spółki za zwykłą lub kwalifikowaną większością głosów,
  • ogłoszenie upadłości spółki,
  • śmierć komplementariusza, jego likwidacja lub ogłoszenie jego upadłości,
  • prawomocne orzeczenie sądu o rozwiązaniu spółki (jego wydania może domagać się każdy wspólnik z ważnych powodów),
  • wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela osobistego wspólnika.

Warto też wiedzieć, że pod kątem podatku dochodowego proces likwidacji spółki komandytowej nic nie zmienia. Istotne zmiany nastąpią jednak w podatku VAT, jeśli np. wykreślicie z rejestru wspólników, czynnych podatników VAT. Dlatego tak ważne jest zabezpieczyć odpowiednie środki, aby pokryć koszty związane z zapłatą VAT za ostatni okres działalności. Nie zaszkodzi też skorzystać z profesjonalnej pomocy biura rachunkowego 🙂

postępowanie upadłościowe
Dowiedz się więcej o postępowaniu upadłościowym!

Jak rozwiązać spółkę komandytową?

Istnieją dwie możliwości rozwiązania spółki komandytowej – rozwiązanie spółki po przeprowadzeniu likwidacji, oraz rozwiązanie spółki komandytowej bez przeprowadzania likwidacji. Tym podstawowym sposobem zakończenia działalności spółki jest przeprowadzenie jej likwidacji, która następuje po zaistnieniu którejkolwiek ze wspomnianych wyżej przyczyn jej rozwiązania. W teorii likwidatorami są wszyscy wspólnicy. Tego typu uchwała wymaga jednomyślności (chyba że umowa spółki stanowi inaczej), jednak w przypadku spółki komandytowej pojawia się pewna trudność. Inaczej niż w spółce jawnej uprawnionymi do jej reprezentowania są tylko komplementariusze, natomiast komandytariusze mogą występować w jej imieniu tylko jako pełnomocnicy. Należy uznać, że w praktyce status ten przyznaje się jedynie komplementariuszom – a więc to oni muszą przeprowadzić likwidację spółki komandytowej.

Jest też możliwość zastosowania rozwiązania spółki bez likwidacji, co jednak w określonych sytuacjach może być trudne lub niemal niemożliwe. Sytuacja taka będzie dotyczyła spółek, w których wciąż dużo się dzieje, czyli np. toczą się nadal procesy sprzedażowe, spółka ma dużo wierzytelności lub zobowiązań, albo gdy po prostu wspólnicy spółki nie mogą dojść do porozumienia. W takim przypadku potrzebne będzie przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego przez likwidatora. Jak wygląda tradycyjny proces likwidacyjny, a jak rozwiązanie spółki bez likwidacji?

Proces likwidacyjny spółki w praktyce

Głównym celem procesu likwidacyjnego jest przede wszystkim zakończenie prowadzonych działań, spłata zobowiązań oraz upłynnienie majątku spółki komandytowej. Rozpoczęcie likwidacji należy zgłosić do sądu rejestrowego, a zamknięcie spółki komandytowej – następuje w momencie jej wykreślenia z Krajowego Rejestru Sądowego. Oczywiście w trakcie likwidacji spółki należy pamiętać o dopełnieniu wszelkich formalności podatkowych, zwłaszcza w zakresie przeprowadzenia bilansu likwidacyjnego oraz uregulowania wszelkich należności publicznoprawnych wynikających z prowadzonej działalności. W przypadku, gdy zatrudniano pracowników likwidacji spółki równoznaczna jest z likwidacją zakładu pracy, co jest podstawą do wypowiedzenia umów o pracę.

Likwidację spółki inicjują wszyscy wspólnicy podejmując jednomyślnie uchwały o rozwiązaniu spółki, powołaniu likwidatorów spółki i wyznaczeniu osoby zobowiązanej do przechowania ksiąg i dokumentów spółki przez okres nie krótszy niż 5 lat. Uchwały mogą być sporządzone w zwykłej formie pisemnej i zawierać się w jednym dokumencie. Po wyznaczeniu likwidatorów, muszą oni zgłosić otwarcie likwidacji do KRS wskazując dane likwidatorów, ich adresy i sposób reprezentacji spółki. Zgodnie z k.s.h. status likwidatora można uzyskać w trzech sytuacjach. Na mocy prawa – wówczas likwidatorami są wspólnicy spółki. Na mocy uchwały wspólników – wtedy też wspólnicy mogą powołać na likwidatorów niektórych spośród swego grona lub osoby trzecie. Likwidatora można też określić na mocy orzeczenia sądu. Sąd dokonuje tego na wniosek wspólnika lub osoby mającej w tym interes prawny.

Na likwidatorach ciąży ustawowy obowiązek podjęcia szeregu czynności likwidacyjnych. Przede wszystkim zakończenie wiążących spółkę umów długoterminowych, ściągnięcie wierzytelności przysługujących spółce zarówno wobec osób trzecich, jak również wobec wspólników. To też wypełnienie wiążących spółkę zobowiązań. Gdy w toku czynności likwidacyjnych okaże się, że majątek spółki nie wystarcza na spłatę długów, a w dalszej kolejności udziałów (wkładów rzeczywiście wniesione do spółki) – niedobór należy podzielić między wspólników w stosunku, w jakim wspólnicy uczestniczą w stracie. Jeśli natomiast po spłacie zobowiązań spółki oraz po pozostawieniu odpowiedniej kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych, pozostał majątek spółki – należy spłacić wspólnikom udziały, a ewentualną nadwyżkę podzielić między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą w zysku. Po przeprowadzeniu czynności likwidacyjnych, likwidatorzy muszą zgłosić zakończenie likwidacji i złożyć wniosek o wykreślenie spółki z KRS. Spółka komandytowa jest rozwiązana z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o jej wykreśleniu z KRS.

Pamiętajcie o sporządzeniu bilansu na dzień rozpoczęcia i zakończenia likwidacji, a w przypadku gdy likwidacja trwa dłużej niż rok – sprawozdanie finansowe na dzień kończący każdy rok obrotowy.

Procedura likwidacji spółki komandytowej bywa niestety czasochłonna. Sporym problemem jest też fakt, że proces jest jawny, widoczny na zewnątrz. Dlatego przedsiębiorcy powinni przemyśleć inny scenariusz, czyli rozwiązanie spółki bez likwidacji. To pozwoli prowadzić czynności dyskretniej, pozwoli też uniknąć zmian w reprezentacji i umożliwi podział majątku na własnych warunkach. Jak wygląda zamknięcie spółki komandytowej bez likwidacji? Jakie to niesie korzyści?

gdy firma nie płaci
A co gdy kontrahent nie płaci? Sprawdź!

Rozwiązanie spółki komandytowej bez likwidacji

Rozwiązanie spółki bez przeprowadzania likwidacji możliwe jest jeśli wszyscy wspólnicy się na to zgadzają, a umowa spółki nie stanowi o sposobie likwidacji w inny, konkretny sposób. Z drugiej strony umowa jest najmniejszym problemem. Nawet jeżeli widnieją w niej inne zapiski, albo brakuje niezbędnych informacji – można to swobodnie zmienić. Zmiana umowy spółki komandytowej jest ważna w momencie podpisania i nie wymaga dla swej ważności rejestracji w KRS. W praktyce oznacza to, że można wprowadzić stosowną zmianę w umowie i od razu rozpocząć rozwiązywanie spółki komandytowej bez likwidacji.

Jednomyślna decyzja wspólników określająca sposób zakończenia działalności spółki może zostać zawarta w uchwale o rozwiązaniu spółki lub w odrębnym dokumencie. Podejmując decyzję o rozwiązaniu spółki bez likwidacji, wspólnicy mogą uzgodnić np. zakończenie istnienia spółki przez podział jej majątku w naturze czy też przez przejęcie przedsiębiorstwa przez jednego ze wspólników z obowiązkiem rozliczenia z pozostałymi. Jeśli to porozumienie wspólników nie przewiduje przeniesienia własności nieruchomości lub użytkowania wieczystego (bo spółka takich nie ma) to wystarczy, że zostanie zawarte w zwykłej formie pisemnej. Komplementariusze uprawnieni do reprezentacji muszą złożyć do sądu rejestrowego wniosek o wykreślenie spółki z KRS, co w zasadzie zamyka sprawę. Jak wykreślić spółkę z KRS?

Wniosek o wykreślenie spółki z KRS wspólnicy muszą złożyć na formularzu KRS-X2 wraz z:

  • uchwałą wspólników o rozwiązaniu spółki bez przeprowadzenia likwidacji;
  • uchwałą wspólników o wyznaczeniu przechowawcy ksiąg i dokumentów rozwiązanej spółki;
  • oświadczeniem o braku toczących się postępowań sądowych, administracyjnych, komorniczych oraz o zaspokojeniu wszystkich wierzytelności;
  • dowodami wniesienia opłat za złożenie wniosku i za ogłoszenie w MSiG;
  • jeśli wspólnicy rozwiązują spółkę na podstawie jednomyślnej uchwały, dzieląc pozostały majątek, należy wypełnić część C5 formularza;
  • formularz można złożyć w biurze podawczym właściwego sądu, nadać w urzędzie pocztowym na adres sądu lub złożyć elektronicznie.

To jak ma wyglądać zakończenie działalności spółki, po spłaceniu bądź zaspokojeniu dłużników jest zależne od woli wspólników. Możliwe jest przykładowo przeniesienie przedsiębiorstwa prowadzonego przez spółkę na rzecz jednego z jej wspólników, z obowiązkiem spłaty pozostałych, zbycie przedsiębiorstwa na rzecz osoby trzeciej bądź wniesienie go do innej spółki. W szczególności gdy przedsiębiorstwo, które prowadzi Twoja spółka jest w dobrej kondycji finansowej, rozwiązania te wydają się być lepszym sposobem na spłacenie wspólników niż upłynnienie majątku wchodzącego w skład przedsiębiorstwa. Korzyści rozwiązania spółki bez likwidacji jest więcej…

Korzyści rozwiązania spółki komandytowej bez likwidacji

  • brak konieczności trzymania się sztywnych reguł procedury likwidacyjnej;
  • szybsze rozwiązanie spółki niż tradycyjny proces likwidacyjny;
  • bardziej dyskretne działania – spółka nie będzie musiała posługiwać się dopiskiem „w likwidacji”
  • brak zmian w zakresie reprezentacji, co oznacza pozostawienie pełnej kontroli nad zakończeniem działalności w rękach wspólników oraz niewygaśnięcie ustanowionej prokury;
  • uzyskanie środków pieniężnych i innych składników majątku spółki osobowej przez wspólnika w związku z jej rozwiązaniem bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego nie będzie powodowało powstania po stronie wspólnika przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie PIT.
  • mniej czynności sprawozdawczych – brak obowiązku sporządzania bilansu otwarcia likwidacji;
  • wspólnicy mogą podejmować działania nie tylko nastawione na zakończenie spraw spółki ale także, jeśli trafi się taka możliwość, na podjęcie przedsięwzięć niezwiązanych z likwidacją pozwalających na zwiększenie majątku spółki,

Rozwiązując spółkę bez przeprowadzania procesu likwidacyjnego unikniecie m. in. zawiadamianie sądu o likwidacji, sporządzenia bilansu jej otwarcia. Unikniecie też związanych z tym dodatkowych kosztów i opłat. Nie wliczając ustaleń, negocjacji i działań ze wspólnikami, wystarczy złożenie wniosku o wykreślenie spółki z rejestru przedsiębiorców KRS. To szybsze, prostsze i tańsze rozwiązanie. Dodatkowo nie związuje Wam rąk i daje większą swobodę działań pod koniec funkcjonowania. Warto jednak pamiętać, że sytuacja w spółce będzie uzależniona od wielu dodatkowych, indywidualnych czynników. Dlatego też plan rozwiązania spółki również powinien opierać się na indywidualnej ocenie i analizie.

Chętnie w tym pomożemy! Wsparcie niezależnych, doświadczonych specjalistów może nie tylko przyspieszyć ale również odpowiednio zorganizować cały proces. Pomożemy też zaplanować dalsze działania, w tym rozwojowe. Może lepszym rozwiązaniem niż zamknięcie spółki będzie jej przekształcenie w inną formę? Na przykład w spółkę z o.o.? Skontaktuj się z nami – doradzimy najlepsze rozwiązania dla Twojej działalności, w zależności od indywidualnej sytuacji!

CEIDG wniosek

Wpis do CEIDG krok po kroku

12 października 2023

Dzisiejszy wpis będzie szczególnie pomocny dla osób, które planują założyć własną działalność gospodarczą i które dopiero startują z własną firmą. Dlaczego? Podsumujemy w nim najważniejsze informacje o CEIDG, czyli o portalu stworzonym, aby ułatwić założenie i prowadzenie własnej działalności. Otrzymacie też kilka praktycznych wskazówek i dokładną instrukcję, która ułatwi Wam poprawne złożenie wniosku i tym samym wpisanie się do ewidencji działalności gospodarczej.

CEIDG – najważniejsze informacje

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej została wprowadzona prawie 20 lat temu. Głównym czynnikiem była tu potrzeba cyfryzacji ale też potrzeba uproszczenia procesu założenia firmy przyszłym przedsiębiorcom. Zniesiona została konieczność rejestracji przedsiębiorstwa w urzędzie gminy właściwym na miejsce zamieszkania, a w to miejsce pojawiła się możliwość rejestracji online.

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą już działalność gospodarczą mogą z pomocą portalu wprowadzić zmiany, zaktualizować ważne dane i informacje, mogą też zawiesić działalność, wznowić lub po prostu ją zamknąć. Wszystko wygodnie z perspektywy domowego komputera, co stało się dużym atutem i uprościło formalności. Ułatwienie rejestracji i kontaktów z urzędem to jedno. Druga sprawa to dostęp do informacji. W zasadzie każdy kto ma dostęp do internetu może skorzystać z bezpłatnej bazy danych zawierającej informacje o przedsiębiorstwach zarejestrowanych w całej Polsce. Sprawdźcie, znajduje się pod TYM ADRESEM.

Aby poprawnie wpisać się do ewidencji działalności gospodarczej niezbędne będzie złożenie online wniosku CEIDG-1. Dzięki niemu możecie w łatwy sposób:

  • złożyć wniosek o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej REGON;
  • przygotować zgłoszenie identyfikacyjne albo aktualizacyjne do naczelnika urzędu skarbowego NIP;
  • złożyć oświadczenie o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
  • zgłosić się jako płatnika składek do ZUS-u.

Po zarejestrowaniu i zalogowaniu na stronie CEIDG wniosek można wypełnić i podpisać elektronicznie, a następnie złożyć go online. Wniosek można też podpisać za pomocą profilu zaufanego ePUAP. W przypadku kiedy z jakiegoś powodu nie chcecie podpisywać go przez internet, możecie wydrukować wypełniony dokument i podpisać go w dowolnym urzędzie. Urzędnik odnajdzie go w systemie po numerze i wydrukuje do podpisu. Możecie też od podstaw, tradycyjnie wypełnić go w urzędzie w wersji papierowej. Warto pamiętać, że złożyć wniosek można w dowolnym urzędzie miasta lub gminy. Nie ma obowiązku pojawienia się w urzędzie ze względu na miejsce zamieszkania. To spory plus, zwłaszcza kiedy planujemy prowadzenie działalności z dala od miejsca zameldowania.

Jeśli zastanawiacie się co jeszcze powinniście wiedzieć zanim zarejestrujecie swoją firmę, polecamy odwiedzić portal gov.pl a także naszą czytelnię, gdzie znajdziecie dużo, istotnych omówień i cennych oraz sprawdzonych wskazówek dla początkujących przedsiębiorców. Polecamy też kontakt z biurem rachunkowym, dzięki czemu będziecie mogli wybrać najbardziej optymalną formę opodatkowania.

JDG w 2023r
Planujesz otworzyć działalność? Sprawdź nasze podsumiwanie!

Wniosek CEIDG – instrukcja

Możemy przejść do części praktycznej, czyli do samego wniosku o wpis do CEIDG, który jest pierwszym wnioskiem jaki składacie zakładając własną firmę. To obowiązkowy, pierwszy krok. Dlatego też ważne, aby wykonać go poprawnie. Dla ułatwienia przedstawiamy instrukcję jak wypełnić wniosek o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, z wyszczególnieniem i objaśnieniem poszczególnych pól i rubryk. Mamy nadzieję, że dzięki temu dużo łatwiej będzie Wam zrozumieć i złożyć wniosek CEIDG.

Wniosek o wpis do CEIDG instrukcja:

  • Rodzaj wniosku – zaznaczamy opcję „1. Wniosek o wpis do CEIDG przedsiębiorcy”
  • Miejsce złożenia wniosku – to pole wypełnia urząd
  • Data złożenia wniosku – tu wpisujemy dzień złożenia wniosku, który przypada na wizytę w urzędzie, albo moment podpisanie wniosku online. Samo wypełnienie wniosku nie jest równoznaczne z jego złożeniem – konieczny jest podpis.
  • Wniosek złożony przez – tu wpisujemy: przedsiębiorca jeśli samodzielnie składamy wniosek, a jeśli składa go inna osoba uprawniona, np. pełnomocnik albo opiekun, wybieramy opcję “osoba uprawniona”.
  • Dane wnioskodawcy – to dane ewidencyjne przedsiębiorcy, które należy uzupełnić o takie informacje jak : płeć, dokument tożsamości z numerem i serią, numer pesel, NIP (o ile go posiadacie, jeśli go nie wpiszecie Urząd Skarbowy sam uzupełni tę informację), REGON (jeśli posiadacie, jeśli nie to GUS uzupełni te informacje w ciągu 7 dni od wpisu), imiona, nazwisko (w tym rodowe jeśli posiadacie), dane rodziców, data i miejsce urodzenia, posiadane obywatelstwa.
  • Następnym krokiem będzie zaakceptowanie oświadczenia dotyczącego zakazów. Jeśli oświadczenie jest zgodne z prawdą, potwierdzacie to. Jeśli macie zakaz wykonywania działalności gospodarczej – wniosku nie złożycie, ale to raczej było do przewidzenia.
  • Kolejna część wniosku przewidziana jest dla cudzoziemców (z wyjątkiem USA). Jeśli jesteś cudzoziemcem spoza Unii Europejskiej, spełniającym wymogi dla założenia działalności gospodarczej w Polsce wymienione w art. 4 ust. 2 lub ust. 4 lub ust. 5 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to w tej części będziesz musiał podać dane dokumentu potwierdzającego ten status. Do tego będziesz musiał dołączyć skan decyzji o pozwolenie na pobyt w Polsce.
  • Kolejnymi danymi, które trzeba uzupełnić we wniosku o wpis do CEIDG, jest adres zamieszkania przedsiębiorcy. Chodzi o faktyczne miejsce zamieszkania, a nie zameldowania. Informacja ta nie będzie jednak widoczna we wpisie. Ważne jednak, aby wszystkie dane wypełnić dokładnie, biorąc pod uwagę realne województwo, powiat, gminę, miejscowość, ulicę i numery domu oraz lokalu z kodem pocztowym. Na ten adres będziesz otrzymywał korespondencję z urzędu skarbowego, jeśli nie
  • wybierzesz formy elektronicznej.
  • Kolejny adres do wpisania to adres elektroniczny, czyli adres skrytki elektronicznej jeśli taką posiadasz. Jeśli nie może założyć ją na stronie http://www.epuap.gov.pl. Na tę skrytkę możesz otrzymywać korespondencję od urzędów ze skutkiem doręczenia.
  • Firma przedsiębiorcy, którego wniosek dotyczy – w tym polu wpiszcie nazwę firmy, jaką chcesz się posługiwać w obrocie gospodarczym. Firma musi zawierać imię i nazwisko (w mianowniku). Możesz w niej umieścić także dodatkowe określenia. Nazwa firmy może mieć maksymalnie 512 znaków, w tym: litery (małe i duże), cyfry, spacje i znaki specjalne. Firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. Nie może też wprowadzać w błąd. Pamiętajcie, że wpis w CEIDG dotyczy Was jako przedsiębiorców, a jako osoby fizyczne możecie prowadzić tylko jedną firmę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. W sytuacji, gdy przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą w wielu branżach, dla których trudne jest wybranie wspólnej nazwy, zawsze możecie wpisać w tym polu same imię i nazwisko.
  • Kolejne pola to przewidywana liczba pracujących, gdzie wpisujemy przewidywaną całkowitą liczbę osób pracujących, do których zaliczasz się również Ty sam.
  • Następnie wpisujemy przeważający rodzaj działalności gospodarczej wg PKD (tylko jeden kod PKD może być główny, pozostałe wpisujemy niżej). Jeśli nie znasz opisów kodów PKD, co byłoby zrozumiałe, możesz zajrzeć pod TEN LINK. Znajdziesz tam pełną tabelę i niezbędne informacje.
  • Nazwa skrócona to kolejne dane – pod tą nazwa Twoja firma będzie widoczna w ZUS. Nie możesz się nią posługiwać nigdzie indziej, jeśli nie zawiera Twojego imienia i nazwiska. Jej długość jest ograniczona do 31 znaków. Może być zbliżona do właściwej nazwy firmy lub zupełnie inna – najwygodniej wpisać tu po prostu imię i nazwisko.
  • Data rozpoczęcia działalności – tu podajemy pierwszy dzień prowadzenia działalności gospodarczej. Możesz wpisać zarówno wsteczną, jak i bieżącą lub przyszłą datę. Przed wybraniem wstecznej daty upewnij się w ZUS, US i innych instytucjach, czy wybranie wstecznej daty nie spowoduje problemów, których lepiej uniknąć. Pamiętaj, też że jako podatnik VAT nie możesz zarejestrować się wstecz.
  • Kolejne dane do uzupełnienia to dane do kontaktu. Możecie tu podać numer telefonu, mail, fax oraz adres strony www. Jeśli nie chcecie by wpisane dane zostały opublikowane na wpisie, ale jednocześnie chcecie, aby były przekazane do US i ZUS, wystarczu zaznaczyć “Sprzeciwiam się udostępnianiu danych kontaktowych z CEIDG”.
  • Adresy związane z działalnością gospodarczą – tu podajemy adresy, które są związane z Twoją firmą. Macie obowiązek posiadać tytuł prawny do każdego z adresów, który podajecie w tej sekcji. Wpisanie adresu do doręczeń (pod korespondencję) jest obowiązkowe. Jeśli chodzi o stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej, to w tym miejscu podaje się adres biura, warsztatu itp. Można zaznaczyć pole „Brak stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej” jeśli np. pracuje się u klienta. Natomiast w dodatkowych miejscach prowadzenia działalności wpisujemy wszystkie oddziały, punkty sprzedaży i świadczenia usług.
  • Kolejny krok to określenie gdzie będziecie ubezpieczeni jako przedsiębiorcy. Wybieramy „Zakład Ubezpieczeń Społecznych” i wpisujemy datę powstania obowiązku opłacania składek ZUS, czyli datę rozpoczęcia działalności. Od razu możemy zaznaczyć czy chcemy razem z formularzem CEIDG wypełnić on-line i wysłać jeden z następujących ZUS-owskich druków: ZZA, ZWUA, ZUA, ZIUA, ZCNA. Jeśli zaznaczymy któryś, to pojawi się on w kolejnym kroku. Jeśli zastanawiacie się co oznacza każdy druczek, to poniżej krótkie podsumowanie: ZZA – rejestracja przedsiębiorcy, który pracuje dodatkowo na etacie i/lub chce skorzystać z ulgi na start, ZWUA – wyrejestrowanie z ubezpieczeń, ZUA – rejestracja przedsiębiorcy, który nie pracuje dodatkowo na etacie ani nie korzysta z ulgi na start, ZIUA – zmiana danych osoby ubezpieczonej, ZCNA – zgłoszenie członków rodziny osoby ubezpieczonej. Rozpoczynając działalność wypełniamy dokument ZZA lub ZUA.
  • Kolejne pola wypełnia się jedynie w przypadku zawieszania, wznawiania lub zaprzestawania wykonywania działalności gospodarczej, aż dojdziemy do informacji dotyczącej naczelników urzędów skarbowych W tym miejscu formularz CEIDG 1 wymaga wskazania urzędu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania. Wystarczy zacząć wpisywać nazwę miasta i wybrać z listy dostępnych.
  • Kolejny krok to wybór sposobu opodatkowania działalności. Większość przedsiębiorców wybiera tutaj „na zasadach ogólnych”, ale tę kwestię wypadałoby mieć przemyślaną zanim przystąpicie do wypełniania wnioski o wpis do CEIDG.
  • Forma wpłaty zaliczki – tu można wybrać częstotliwość wpłacania zaliczki na podatek dochodowy, czyli rozliczania dokumentu PIT, najczęściej wybierana opcja to miesięczna.
  • Rodzaj prowadzonej dokumentacji rachunkowej to kolejny krok we wniosku. To ważna decyzja, którą polecamy podjąć przy konsultacji. W ramach współpracy z naszym biurem, nie tylko pomożemy wybrać odpowiednią formę opodatkowania ale też kompleksowo pomożemy w założeniu działalności gospodarczej.
  • Jeśli planujecie skorzystać z usług biura rachunkowego zaznaczacie opcję, że dokumentacje rachunkowa będzie prowadzona przez inny podmiot. W takim wypadku będziecie zmuszeni uzupełnić dodatkowe pola związane z tym aspektem. Możesz tu wpisać dane podmiotu, który faktycznie będzie zajmował się dokumentacją rachunkową i jest to potwierdzone stosowną umową lub inną formą zgody. Podczas składania wniosku nie musicie przedstawiać jednak żadnego dokumentu, który to potwierdza.
  • Adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej wnioskodawcy, czyli miejsce, w których rzeczywiście będzie znajdowała się dokumentacja firmy. Adres biura księgowego albo miejsce zamieszkania lub wykonywania działalności.
  • Jeśli prowadzicie zakład pracy chronionej zaznaczcie kolejną opcję. To specjalny rodzaj działalności oparty na zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
  • Kolejne pola do zaznaczenia dotyczą z kolei informacji, czy jesteście wspólnikami spółek. Zaznaczcie zgodnie z prawdą.
  • Następna informacja do uzupełnienia dotyczy małżeńskiej wspólności majątkowej. Należy wypełnić, jeżeli wnioskodawcę wiąże z małżonkiem wspólność majątkowa oraz jeżeli taka wspólność kiedyś istniała, ale ustała. Możesz także zrezygnować z odpowiadania na to pytanie. Wtedy na wpisie przy tej rubryce pojawi się myślnik.
  • Dane identyfikacyjne rachunku bankowego wnioskodawcy. To pole nie jest obowiązkowe. Możecie podać dane rachunków bankowych związanych z prowadzeniem firmy, ale nie masz obowiązku zakładania osobnego rachunku bankowego dla firm, jeśli regulamin Twojego konta osobistego nie zabrania korzystania z niego także w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeśli obecnie nie masz żadnego konta, które można uznać za związane z zakładaną firmą – zostaw to pole puste i uzupełnij wnioskiem o zmianę, gdy już podejmiesz decyzję o założeniu nowego rachunku bankowego lub użyciu któregoś z już posiadanych do celów firmowych.
  • Informacja o numerach identyfikacyjnych uzyskanych w innych krajach, czyli pole które uzupełniamy jeśli posiadamy odpowiedniki NIP czy REGON w innych krajach.
  • Wniosek kończymy ewentualnym upoważnieniem osoby lub firmy do prowadzenia naszych spraw w CEIDG. Co do zasady pełnomocnictwo uwidocznione w CEIDG powinno być honorowane we wszystkich instytucjach poza Urzędem Skarbowym (tu wymagane jest zgłoszenie pełnomocnictwa ogólnego przez Portal Podatkowy, a także pełnomocnictwa szczegółowego do celu rejestracji jako podatnik VAT). Pamiętajcie, że nie macie obowiązku zgłaszania do CEIDG swoich pełnomocników – każdy z nich może załatwiać Twoje sprawy okazując papierowe pełnomocnictwo, które od Ciebie otrzymał. Jeśli chcecie ich wpisać od razu, oczywiście można to zrobić.

Jeśli potrzebujecie dodatkowego wsparcia i macie wątpliwości w związku z rejestracją działalności gospodarczej i wnioskiem do CEIDG, zapraszamy do bezpośredniego kontaktu z naszym biurem rachunkowym. Nie tylko pomożemy w formalnościach ale też poprowadzimy Waszą księgowość, kadry i doradzimy w kwestiach podatkowych.

Jak zweryfikować firmę

Czy i jak zweryfikować firmę przed współpracą?

24 września 2023

Zazwyczaj przed ważnym zakupem większość z nas ma w zwyczaju sprawdzać określony towar, czy sprzęt. Szukamy o nim informacji w sieci, sprawdzamy opinie użytkowników, porównujemy ceny w różnych miejscach. Chcemy poznać najważniejsze cechy, być może ukryte wady, dowiedzieć się więcej o producencie. Sprawdzamy określone informacje przed ostateczną decyzją o zakupie.

To normalne i rozsądne podejście – nie ma w tym niczego dziwnego, czy nadzwyczajnego. Tym bardziej nie powinna dziwić sytuacja, w której przedsiębiorca chce sprawdzić informacje o firmie, z którą planuje nawiązać współpracę. Dlaczego jest to dobrą biznesową praktyką? Jak można zweryfikować firmę? O tym opowiemy w dzisiejszym wpisie, zapraszamy!

Dlaczego warto zweryfikować firmę przed podjęciem współpracy?

Zanim podejmiemy ważną decyzję biznesową, warto upewnić się, że nasz wybór jest słuszny. Oczywiście na tyle na ile to możliwe i konieczne. Zanim podejmiemy współpracę z innym przedsiębiorcą dobrze będzie upewnić się, że jest on wiarygodnym partnerem, a jego firma rzeczywiście istnieje. Brzmi to trochę jak „oczywista oczywistość” doświadczenia różnych przedsiębiorców pokazują, że w natłoku codziennych spraw, innych obowiązków, tego rodzaju działania łatwo pominąć. To z kolei byłby spory błąd, który potem może nas sporo kosztować. Nie tylko pod kątem finansowym.

Im poważniejsza współpraca, tym poważniejsza decyzja i tym większymi przygotowaniami powinna być poprzedzona. To nie tyle dobre praktyki w biznesie, co zdrowy rozsądek. Niezależnie od skali i charakteru współpracy warto ograniczać czynniki ryzyka w biznesie. Nawet jeśli jego całkowite wyeliminowanie jest niemożliwe. Dodatkowym argumentem dlaczego warto to zrobić, jest fakt, że to naprawdę nie jest bardzo czasochłonny i trudny proces. Zwłaszcza teraz, kiedy mamy potężne źródło informacji jakim jest internet. W sieci znajdziemy bez problemu strony, które zawierają informacje na temat danej firmy, najczęściej firmy same udostępniają takie informacje na swoich www. Gdzie jeszcze szukać informacji? Jak zweryfikować daną firmą?

Jak zweryfikować firmę przed współpracą?

Tak jak już wspomnieliśmy, sprawdzenie firmy, z którą zamierzacie podjąć współpracę, jest stosunkowo proste. Aby to zrobić potrzebne będzie kilka podstawowych informacji takich jak: nazwa firmy, NIP firmy, numer REGON lub KRS. Mając jedną lub więcej z wymienionych danych bez przeszkód sprawdzicie czy dana firma istnieje, a nawet więcej. Poniżej krótkie podsumowanie i linki do miejsc, na których zweryfikujecie informacje o firmie kontrahenta.

Krajowy Rejestr Sądowy (KRS)

Krajowy Rejestr Sądowy to drugi kierunek w jaki warto się udać jeśli chcemy sprawdzić firmę. KRS jest rejestrem przeznaczonym między innymi do ewidencji spółek prawa handlowego (zarówno osobowych, jak i kapitałowych). W praktyce będzie to Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Spółka jawna, Spółka komandytowa. Dane znajdziecie po wpisaniu w wyszukiwarce numeru NIP, REGON, albo nazwy. Tak jak w przypadku CEIDG, warto korzystać z unikalnych danych, które ograniczą nam listę wyszukań. Spółek o takiej samej nazwie może być kilka, ale nie ma dwóch takich samych numerów NIP. Sprawdzenie firmy w KRS (LINK).

Po wejściu w szczegółowe informacje, można uzyskać więcej danych, takich jak:

  • organy reprezentujące spółkę i ich skład,
  • dane wspólników,
  • kapitał spółki,
  • przedmiot działalności spółki,
  • informacje o ewentualnym postępowaniu upadłościowym,
  • informacje o wierzytelnościach,
  • zmiany w KRS,
  • zawieszenie działalności.

Szczegółowy raport o spółce możesz uzyskać tylko wówczas, gdy spółka aktualnie znajduje się w rejestrze. Oznacza to, że nie będziecie mogli otrzymać takich informacji o spółce, która została wykreślona z rejestru.

gdy firma nie płaci
A co gdy firma, z którą współpracuje przestaje opłacać faktury? Sprawdź!

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej (CEIDG)

Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej czyli w skrócie CEIDG, to rejestr dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą – czyli w praktyce, dla jednoosobowych działalności gospodarczych oraz wspólników spółki cywilnej. Wyszukanie firmy będzie możliwe jeśli dysponujemy imieniem i nazwiskiem przedsiębiorcy, adresem, albo znamy jego numer NIP lub REGON. To z pomocą tych dwóch ostatnich danych znajdziecie firmę najszybciej. A jakie dane możemy znaleźć w CEIDG? Będą to podstawowe informacje odnośnie daty rozpoczęcia działalności, jej rodzaju, adresu. Powinniśmy znaleźć tam też dane kontaktowe, status przedsiębiorcy, dane pełnomocników, spółki w których dany przedsiębiorca jest wspólnikiem. Wyszukane dane można wydrukować lub pobrać w formie PDF’a. Sprawdzenie firmy w CEIDG – LINK.

Gdzie jeszcze można sprawdzić firmę?

Kolejnym miejscem w którym można sprawdzić czy firma istnieje jest Krajowy Rejestr Podmiotów Gospodarki Narodowej, prowadzony przez Główny Urząd Statystyczny. W rejestrze REGON znajdziemy dane między innymi dotyczące spółek cywilnych, których nie było w CEIDG. Wyszukiwać dane można po numerze NIP, REGON lub KRS. Sprawdzenie firmy w REGON: KLIKNIJ TUTAJ

Dodatkowe miejsca, w których znajdziecie informacje o firmie to Monitor Sądowy i Gospodarczy, gdzie można sprawdzić dane dotyczące finansów danej firmy. Podobne informacje znajdziecie też Rejestrze Dłużników prowadzonym przez KRS. Wiarygodność kontrahenta można zbadać także poprzez BIK, czyli Biuro Informacji Kredytowej oraz poprzez Biuro Informacji Gospodarczej (BIG).

Te wszystkie sposoby na weryfikacje firmy oczywiście niczego nie gwarantują. Nie zapewniają ani pełnej wiedzy, ani 100% bezpieczeństwa. Pomagają jednak w częściowym sprawdzeniu wiarygodności naszych potencjalnych partnerów. To ważne nie tylko, gdy współpraca wiąże się z dużą inwestycją. Tak samo powinno to wyglądać np gdy chcesz skorzystać ze wsparcia firmy outsourcingowej. Czy nawet usług biura rachunkowego! Dobrze będzie upewnić się, że nie jest na skraju upadłości, że ma odpowiednie kompetencje, uprawnienia. Weryfikując, czy informacje które otrzymaliśmy na spotkaniu, albo w rozmowie telefonicznej potwierdzają się z danymi z niezależnych źródeł, upewniamy się, że możemy zaufać drugiej stronie. A to z kolei może być pierwszym krokiem na drodze do udanej współpracy i prawdziwego partnerstwa.

Czego oczywiście życzymy!

wypłata ze spółki

Wypłata środków ze spółki – praktyczne porady

16 września 2023

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, to obok JDG najpopularniejsza forma prowadzenia firmy w Polsce. Mimo tej popularności, wśród przedsiębiorców często funkcjonuje opinia, że wypłacanie pieniędzy ze spółki jest skomplikowane i problematyczne. Przy wypłacie występuje bowiem podwójne opodatkowanie i może się okazać, że trzeba będzie podatek dochodowy opłacić dwa razy. A tego, jak można się domyślać, każdy chciałby uniknąć. Dlatego często rodzą się pytania, jak wypłacać środki ze spółki? Na szczęście istnieją legalne i praktyczne rozwiązania, z których możecie skorzystać. W dzisiejszym wpisie podsumujemy najważniejsze informacje i podpowiemy jakie macie możliwości. Zapraszamy!

Prowadzenie spółki – o czym warto pamiętać?

Prowadzenie spółki z o.o. może być szczególnie korzystne, zwłaszcza po wprowadzeniu Polskiego Ładu. Sporo przedsiębiorców przekształciło jednoosobową działalność gospodarczą w sp. z o.o. Prowadząc spółkę, zamiast działalności gospodarczej, możesz zapłacić mniej podatku dochodowego, mniej ZUSu i jeszcze ograniczyć swoją odpowiedzialność finansową. A skoro już jesteśmy przy podatkach, warto przypomnieć jak działa opodatkowanie dochodu w spółce z o.o.

Spółka ma własną osobowość prawną, co oznacza, że stanowi odrębną osobę. Jeżeli spółka z o.o. wykazuje dochód, to ten dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych – CIT. Natomiast spółka nie generuje zysków dla siebie, tylko dla swoich wspólników. W idealnym scenariuszu, spółka powinna co roku wypłacać zysk na rzecz swoich udziałowców – tzw. dywidendę. Jeżeli dojdzie do wypłaty dywidendy, dochód pojawia się także u wspólników. To w praktyce oznacza, że obowiązek opłacenia podatku dochodowego( 19%) mają także wspólnicy. Podatek dochodowy spółki może wynosić 19% lub 9% – w zależności od kilku czynników. Gdy podsumujemy oba podatki i należne kwoty, może dać to łącznie naprawdę duże koszty. Koszty, których można uniknąć przy odpowiednich działaniach i organizacji. Oczywiście wszystko w ramach obowiązującego prawa. Nie zachęcamy i nie polecamy stosować nielegalnych praktyk, ponieważ wraz z ich zastosowaniem narażacie się nie tylko na kary finansowe, a konsekwencje mogą być naprawdę poważne. Jak w takim razie legalnie doprowadzić do sytuacji, że podatek płacimy tylko raz? Gdzie szukać rozwiązań?

Wynagrodzenie w spółce

To jedna z podstawowych metod – przyznanie sobie wynagrodzenia z tytułu sprawowania funkcji członka zarządu. To rozwiązanie może być szczególnie korzystne w niewielkich spółkach z o.o. – w nich najczęściej udziałowiec lub udziałowcy zasiadają jednocześnie w zarządzie. Co ważne, takie wynagrodzenie stanowi koszt dla spółki z o.o., a to oznacza, że pomniejsza kwotę dochodu, od której jest naliczany podatek CIT. Mimo, że od 2022 roku konieczne jest opłacanie składki zdrowotnej 9%, to wynagrodzenie jest zwolnione z ZUS-u i podlega opodatkowaniu skalą. Czyli do kwoty dochodu 120.000,00 zł rocznie, płaci się od niego jedynie 12% podatku dochodowego (od 1 lipca 2022). Dopiero po przekroczeniu tego progu, podatek wyniesie 32%. Dlatego też wspomnieliśmy, o mniejszych spółkach, bo przy założeniu, że miesięczny dochód to ok 10 000 zł, korzystniej będzie przyznać sobie miesięczne wynagrodzenie właśnie w takiej kwocie, niż wypłacać dywidendę. W takiej opcji spółka nie będzie miała dochodu, a zatem nie będzie potrzeby opłacania podatku dochodowego, a podatek po stronie wspólnika wyniesie 12% (plus składka zdrowotna).

Jak założyć spółkę? Sprawdź szczegóły!

Kolejny sposób, aby wypłacić środki ze spółki jest przyznanie sobie wynagrodzenia z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych, które wykonujemy na rzecz spółki. To rozwiązanie będzie korzystne głównie dzięki temu, że podatek dochodowy płaci się wedle skali 12% (do 120 000 zł) i 32%, a do tego nie opłaca się składki zdrowotnej i uwzględniana jest kwota wolna od podatku. Warto jednak pamiętać, że takie wynagrodzenie łączy się z innymi wynagrodzeniami i może być przyznane jedynie za realnie wykonane świadczenia. Porównując ten sposób z tradycyjną wypłatą dywidendy, rocznie można zaoszczędzić nawet 20 000 zł.

Wypłata środków – dodatkowe sposoby

Wynagrodzenia łączą się i sumują. Oznacza to, że w zależności od naszych potrzeb i indywidualnej sytuacji można na przykład przyznać sobie np. 60 tys. wynagrodzenia z tytułu zasiadania w zarządzie i 60 tys. z tytułu zapłaty za świadczenia powtarzające się. Wiele zależy od tego jak to sobie zorganizujemy. Dla przykładu – jeśli wypłacimy sobie wynagrodzenie członka zarządu 250 zł, a wynagrodzenie z tytułu powtarzających się świadczeń ok 120 000, możemy zyskać jeszcze więcej. Od wynagrodzenia 250 zł, nie zapłacicie podatku dochodowego, jedynie składkę zdrowotną ok 22 zł, a od 120 000 wynagrodzenia powtarzającego się zapłacimy podatek dochodowy w wysokości 9% (wliczając w to kwotę wolną od podatku). Taka optymalizacja podatkowa, a w zasadzie minimalizacja, jest w pełni możliwa, legalna i często bardzo korzystna dla przedsiębiorców. Nie jest jednak jedynym, możliwym wyjściem. Kolejne to wystawianie faktur.

To rozwiązanie może być dobre zwłaszcza dla większych spółek, w których roczny dochód jest większy niż 120 000,00 zł czy 240 000,00 zł. Jeśli prowadzisz spółkę, nic nie stoi na drodze, aby jednocześnie prowadzić działalność gospodarczą. To też umożliwia wystawianie faktur za świadczone usługi. Choćby dla własnej spółki. Oczywiście nie mamy tu do czynienia z wolną amerykanka. Jeżeli pobieramy wynagrodzenie z tytułu zasiadania w zarządzie spółki / świadczenia powtarzalne, to usługi za które wystawiamy faktury na rzecz spółki nie mogą się pokrywać z zakresem naszych obowiązków wynikających z zasiadania w zarządzie. To wydaje się logiczne i jest mocno pilnowane przez Urząd Skarbowy i warto się tego trzymać. Warto też dodatkowo się zabezpieczyć i dobrze przygotować dokumentację, w tym uchwałę o wynagrodzeniu dla zarządu z odpowiednim zakresem czynności, umowę B2B) itd. Jeśli zdecydujemy się na połączenie tej metody z wcześniejszą, możemy zorganizować to indywidualnie i również uniknąć podwójnego opodatkowania oraz wypłaty dywidendy. Wtedy podatek od wynagrodzenia za świadczenia powtarzające się wynosi 12%, a do tego dochodzi podatek od wystawionej faktury (na podatku liniowym 19%) lub któryś z ryczałtów.

Planujesz przekształcić jdg w spółkę? Dowiedz się więcej!

Trzeci z podstawowych metody wypłaty pieniędzy ze spółki to zawarcie z własną spółką umowy o dzieło. To korzystne rozwiązanie, bo w przypadku umowy o dzieło przenoszącej prawa autorskie, można zastosować 50% koszty uzyskania przychodu. A więc podatek (12%) będzie naliczony tylko od połowy wynagrodzenia przysługującego z takiej umowy. Podobnie jak wcześniej, zanim się na to zdecydujecie warto poznać też dokładne warunki, które muszą być spełnione. Na pewno umowa musi dotyczyć stworzenia dzieła w rozumieniu ustawy o prawie autorskim. Musimy też, jako wykonawca dzieła, przenieść powstałe prawo autorskie na spółkę, a wynagrodzenie za dzieło nie może się pokrywać z zakresem pracy prezesa.

To nie wszystkie możliwości jakie macie, jest ich więcej. Możemy wynająć swojej spółce nieruchomości i otrzymywać od spółki czynsz najmu (zakładając, że jesteśmy właścicielami nieruchomości). To też może się okazać dobrą metodą zabezpieczenia majątku – wynajem (w przeciwieństwie do wprowadzenia) sprawia, że nie ryzykujemy odpowiedzialności majątkiem. Można także spółce wynajmować inne ruchomości – maszyny, samochody i inne potrzebne jej urządzenia, w tym komputer w postaci ryczałtu (od tego mamy 8,5 % podatku, a spółce obniża to CIT o 9 %). Spółkę można obciążyć też kosztami własnych podróży służbowych – wypłata środków dla wspólnika jako zwrot poniesionych wydatków na podróż służbową, delegację lub szkolenie stanowią koszt dla spółki, Do tego dochodzą diety z tytułu podróży służbowych, które przysługują także osobom niebędącymi pracownikami, a więc np. członkom zarządu (dieta korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego).Może warto też podsumować temat dywidendy, która przewijała się w tekście Dywidenda to najprostszy sposób wypłaty wynagrodzenia dla członków zarządu, jednak wypłata możliwa jest raz w roku, po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego i wyłącznie w przypadku wypracowania przez spółkę zysku. Z uwagi na to, że dywidenda wypłacana jest z zysku, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów dla spółki.

Pamiętajcie, że przy stosowaniu wszystkich opisanych dziś metod, koniecznie trzeba sprawdzić i mieć na uwadze obowiązki, warunki i ograniczenia związane z przepisami. Jeśli sami nie macie odpowiedniego i aktualnego rozeznania, zachęcamy do skorzystania ze wsparcia naszych specjalistów i księgowych. Musicie brać pod uwagę zarówno bieżące regulacje prawne, jak też indywidualne kalkulacje, co tak naprawdę opłaca się w Waszym konkretnym przypadku. Dzisiejszy wpis ma dać Wam pogląd, być może być impuls, aby ponownie przeanalizować swoją sytuację i poszukać bardziej korzystnych rozwiązań. A nasze biuro rachunkowe chętnie w tym pomoże!

Skontaktuj się z nami!

obowiązki pracodawcy

Długi pracownika – co oznaczają dla pracodawcy?

4 lipca 2023

Jeśli jesteś przedsiębiorcą, który zatrudnia pracowników, nie trzeba Ci szczególnie tłumaczyć, że wiąże się to z określonymi obowiązkami, które trzeba wypełniać. Są one związane z różnymi obszarami. Zarówno te, które bezpośrednio łączą się z przepisami prawa, wykonywanymi obowiązkami służbowymi, ale też te związane z finansami i długami pracownika. Pracodawca, który zatrudnił nową osobę w swojej firmie, w pewnym zakresie staje się za nią odpowiedzialny i mimo, że nie musi oczywiście regulować długów pracowników, jest zobowiązany do wypełnienia określonych formalności z tym związanych.

W dzisiejszym artykule opowiemy szerzej jakie są to formalności i obowiązki pracodawcy, oraz co grozi przedsiębiorcy jeśli ich nie dopilnuje. Zapraszamy!

Obowiązki pracodawcy w związku z długami pracownika

Gdy pracownik, nie spłaca swoich zobowiązań, jego dług trafia do windykacji, a następnie do komornika. To standardowa drogą niemal w każdym przypadku. Podobnie jak fakt, że w przypadku postępowania egzekucyjnego wobec pracownika, który nie spłaca swojego zadłużenia pojawia się zajęcie wynagrodzenia za pracę. W chwili dokonania zajęcia pracownik na dobrą sprawę nie musi robić nic, z kolei pracodawca zostaje obciążony dodatkowymi obowiązkami.

W przypadku rozpoczęcia postępowania egzekucyjnego i zajęcia wynagrodzenia za pracę, oprócz zawiadomienia dłużnika, komornik wzywa również pracodawcę, aby nie wypłacał on dłużnikowi wynagrodzenia poza częścią wolną od zajęcia. Oczywiście każda sytuacja może być trochę inna, ale zazwyczaj pracodawca w takiej sytuacji jest zobowiązany do przekazywania zajętej części wynagrodzenia bezpośrednio wierzycielowi lub komornikowi. Szczegóły znajdują się przesłanym do pracodawcy dokumencie. Komornik natomiast jest zobowiązany do pouczenia pracodawcy o skutkach niezastosowania się przez niego do wezwania i niedopełnienia wskazanych obowiązków. To ważny aspekt i opowiemy o tym na końcu wpisu.

A na czym dokładnie polegają obowiązki pracodawcy po otrzymaniu wezwania komorniczego związanego z długiem pracownika? Określa to art. 882 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym pracodawca w ciągu tygodnia od odebrania wezwania ma obowiązek:

  • przedstawienia zestawienia wynagrodzenia dłużnika za pracę za okres trzech miesięcy poprzedzających zajęcie,
  • podania, w jakiej kwocie i w jakich terminach zajęte wynagrodzenie będzie przekazywane wierzycielowi;
  • w przypadku przeszkód do wypłacenia wynagrodzenia za pracę, złożenia oświadczenia o rodzaju tych przeszkód,
  • przekazanie kwoty należnej pracownikowi z zajętego wynagrodzenia bezpośrednio do rąk wierzycieli lub komornika.

Co więcej, pracodawca ma obowiązek dokonania adnotacji o zajęciu na świadectwie pracy i przekazane informacji o zajęciu do nowego pracodawcy dłużnika. Nowy pracodawca ma obowiązek realizować zajęcie od chwili otrzymania zawiadomienia lub świadectwa. Musi też zawiadomić komornika o zatrudnieniu pracownika.

Kolejnym obowiązkiem pracodawcy jest także wyliczenie kwoty, którą może przekazać wierzycielom. Co ciekawe może też (ale nie musi) złożyć na wniosek pracownika oświadczenie, że wynagrodzenie jest jedynym źródłem utrzymania pracownika i wnioskować o przekazanie do 50% wynagrodzenia. Jeśli chodzi o samą kwotę zajęcia, zgodnie z przepisami nie może być wyższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Dla przypomnienia: w roku 2022 to 3010 zł brutto. Oznacza to, że pracodawca ma obowiązek odliczyć od wynagrodzenia pracownika składki na ubezpieczenie społeczne, zaliczkę na podatek dochodowy oraz pozostawia pracownikowi kwotę minimalnego wynagrodzenie netto.

A co z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze godzin? Tacy pracownicy są chronieni przed egzekucją wynagrodzenia w stopniu proporcjonalnym do wysokości swojego etatu. Będzie miało też znaczenie czy mówimy o dłużniku alimentacyjnym, czy nie. Od tego będzie też zależna możliwa kwota potrącenia.

Dłużnik alimentacyjny, a obowiązki pracodawcy

Warto podkreślić znaczenie i odpowiedzialność pracodawcy przy zatrudnianiu dłużnika alimentacyjnego. Zwłaszcza, że w ostatnich lata te przepisy mocno się zmieniały. Pracodawcy lub osobie działającej w jego imieniu grozi kara, jeśli pozwala pracować dłużnikowi alimentacyjnemu „na czarno”, czyli bez potwierdzenia na piśmie zawartej umowy o pracę przed dopuszczeniem do pracy, jak również gdy płaci mu „pod stołem”. Warto przy tym zaznaczyć że dłużnik alimentacyjny to osoba, wobec której toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych oraz egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zalegająca ze spełnieniem świadczeń alimentacyjnych za okres dłuższy niż 3 mies. Pracodawca może zostać ukarany grzywną za zatrudnianie „na czarno” i wypłaty „pod stołem”, jeśli dłużnik alimentacyjny, którego to dotyczy, figuruje w KRZ (spełnia przesłanki do zamieszczenia w rejestrze). Jakie jeszcze konsekwencje grożą pracodawcy, który nie dopełni swoich obowiązków?

Co jeśli pracodawca nie dopełni swoich obowiązków?

Brak udzielenia wymaganych informacji komornikowi oraz niewywiązywanie się z przelewów na rzecz wierzycieli może grozić nałożeniem na pracodawcę kary grzywny w wysokości do 5000 zł. Co ważne, sankcja ta może być ponawiana do czasu, aż pracodawca zacznie wypełniać swoje obowiązki i dokona wymaganych przez komornika czynności. Jeśli pracownik jest obowiązany do świadczeń alimentacyjnych, a pracodawca wbrew obowiązkowi wypłaca pracownikowi wynagrodzenie wyższe niż wynikające z zawartej umowy o pracę bez dokonania potrąceń i zalega z płaceniem alimentów za okres dłuższy niż 3 miesiące, pracodawca lub osoba działająca w jego imieniu podlega karze od 1500 zł do 45 000 zł.

Jak widzicie kary za niedopilnowanie obowiązków przez pracodawcę są dotkliwe. Na pracodawcę, w związku z nieregulowanym długiem pracownika, spada szereg obowiązków, które muszą być przestrzegane, w tym tak jak już nadmieniliśmy: komunikacja i bieżące informowanie komornika o sytuacji zadłużonego pracownika, dokonywanie wyliczeń sum podlegających potrąceniu czy comiesięczne przelewanie części wynagrodzenia. Z drugiej strony warto też pamiętać, że ta sytuacja największym obciążeniem jest dla samego pracownika. Problemy finansowe, niespłacane zobowiązania, to rzadko kiedy kwestia wyboru, a cześciej efekt problemów finansowych, które nie zawsze zależą od samego zadłużonego. Sytuacje są różne i warto podejść do nich z odpowiednim zrozumieniem, nie warto natomiast szukać nielegalnych rozwiązań. To może skończyć się źle dla obu stron.

Obowiązki w związku z długami pracownika może nie są skomplikowane, ale bywają czasochłonne i mogą powodować niepotrzebne zamieszanie organizacyjne i komunikacyjne. Korzystając z obsługi biura rachunkowego macie możliwość przeniesienia tych zadań na księgowych i specjalistów biura. Dotyczy to wszelkich formalności, kontaktu z komornikiem, instytucjami, oraz dopilnowania terminów i realizacji wszystkich obowiązków. Zachęcamy do bezpośredniego kontaktu – chętnie przedstawimy więcej korzyści i udogodnień płynących ze współpracy z naszym biurem rachunkowym. Nie tylko w kwestiach kadrowych i księgowych.

Zapraszamy!

Świadectwo pracy wzór i omówienie

Świadectwo pracy – wzór z omówieniem

23 lutego 2022

Świadectwo pracy to jeden z obowiązkowych i ważnych dokumentów, które pracodawca musi przekazać pracownikowi na zakończenie współpracy. Co ważne, dotyczy jedynie pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Niedopełnienie tego obowiązku przez pracodawcę może wiązać się z poważnymi konsekwencjami finansowymi, dlatego tak istotne jest odpowiednie przygotowanie i przekazanie świadectwa pracownikowi, po ustaniu stosunku pracy.

W dzisiejszym artykule podsumowaliśmy najważniejsze informacje o jakich powinniście pamiętać i jakie powinny znaleźć się w dokumencie świadectwa. Udostępniamy też darmowy wzór świadectwa pracy do pobrania i wykorzystania we własnym zakresie. Zapraszamy!

Świadectwo pracy – kiedy i jak je wystawić?

Świadectwo pracy należy się każdemu pracownikowi, który miał podpisaną z zakładem pracy umowę o pracę. Niezaleznie czy mówimy o umowie na czas określony, czas nieokreślony, czy też na okres próbny. Jego wydanie pracodawca nie może uzależniać od dokończenia projektu przez pracownika, oddania firmowego sprzętu itp.

Co do zasady świadectwo pracy należy wystawić w dwóch sytuacjach: przy rozwiązaniu stosunku pracy i przy wygaśnięciu umowy. W pierwszym przypadku, świadectwo należy wystawić zawsze, a w drugim – nie jest to warunek konieczny. Jeśli na przykłąd pracodawca ma zamiar kontynuować współpracę z pracownikiem (po wygaśnieciu umowy, podpisać nową) w terminie nie dłuższym niż 7 dni, nie ma konieczności przygotowywania dokumentu świadctwa. Będzie to możliwe jeśli pracownik nie złożył pisemnego wniosku o wystawienie dokumentu. A co grozi pracodawcy jeśli niedopełni swoich obowiązków związanych ze świadectwem pracy?

Jak informowaliśmy w jednym z ostatnich wpisów, dotyczącym zmian w Kodeksie Pracy przewidzianych na 2022 rok pracodawca, który nie wyda pracownikowi świadectwa w terminie naraża się na karę od 1 tys. do nawet 30 tys. zł. Jeśli chodzi o aktualne przepisy – zostały wydłużone terminy związane z prostowaniem świadectwa pracy na wniosek pracownika – z 7 dni na 14 dni. Do Kodeksu pracy wprowadzone zostaną także nowe przepisy dotyczące sytuacji, w których pracodawca nie wyda pracownikowi świadectwa pracy – pracownik będzie miał prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem zobowiązania pracodawcy do wydania świadectwa pracy. Jeśli interesuje Was jak zmieniają się przepisy kadrowe i związane z zatrudnieniem – zachęcamy do obserwowania naszego profilu na Facebooku i regularne zaglądanie do naszej czytelni!

Znajdziecie w niej między innymi inne powiązane tematy i wzory dokumentów:

Co powinno zawierać świadectwo pracy?

Mimo, że nie ma jednego obowiązującego wzoru świadectwa pracy i można je przygotować samodzielnie, zgodnie z art. 97 § 2 Rozporządzenia Ministra – poprawnie przygotowane świadectwo pracy musi zawierać zestaw niezbędnych informacji takich jak:

• dane pracownika
• okres wykonywanej pracy,
• rodzaj wykonywanej pracy,
• stanowisko zajmowane przez pracownika,
• tryb rozwiązania, albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy,
• niezbędne informacje potrzebne do obliczenia i ustalenia uprawnień pracowniczych oraz uprawnień z tytułu ubezpieczenia społecznego.

Na początku świadectwa pracy należy podać podstawowe dane pracownika (wszystkie imiona i nazwiska, a także rok urodzenia), jak również wpisać wszystkie okresy zatrudnienia w danej firmie (w przypadku gdy istniało kilka umów). Jeśli pracownik miał kilka umów – należy do każdej nowej umowy zapisać datę jej rozpoczęcia i zakończenia, oraz podać wymiar czasu pracy podczas trwania danego stosunku pracy. Jeśli zakład pracy posiada status agencji pracy tymczasowej, pracodawca powinien wpisać do świadectwa wszystkie okresy pracy z uwzględnieniem każdego pracownika. Jeśli zaś zakład pracy nie posiada takiego statusu, to należy wpisać w wolne miejsce „nie dotyczy”.

Pracodawca powinien też wypisać nazwy zajmowanych stanowisk, które pełnił pracownik w czasie trwania stosunku pracy, jak również informację na jakiej podstawie ustał stosunek pracy. Możliwe jest wygaśnięcie umowy (zazwyczaj wynika z powodu zakończenia okresu trwania umowy lub śmierci pracodawcy bądź pracownika) lub jej rozwiązanie. Ważne będzie podać sposób w jaki doszło do jej rozwiązania. Wyróżniamy rozwiazanie umowy za porozumieniem stron, za wypowiedzeniem pracownika lub za wypowiedzeniem pracodawcy. Pracodawca musi nie tylko zapisać sposób rozwiązania umowy słownie, ale też stosowny artykuł z Kodeksu pracy, który zezwala na tego rodzaju zakończenie stosunku pracy.

Jeśli doszło do upadłości lub likwidacji zakładu pracy, należy wpisać okres, o który został skrócony okres wypowiedzenia. Służy to do otrzymania odszkodowania przez pozostałego bez pracy i środków do życia pracownika. Na przykład gdy pracownikowi należał się 3-miesięczny okres wypowiedzenia, który został skrócony do 1 miesiąca, to za pozostałe 2 miesiące pracownik powinien otrzymać odszkodowanie.

Kolejnym ważnym elementem w świadctwie pracy jest podanie informacji dotyczących wykorzystanego urlopu wypoczynkowego, oraz urlopu na żądanie. Pracodawca powinien wpisać tylko ten urlop, który został już wykorzystany w roku bieżącym (w tym, w którym ustał stosunek pracy). Należy podać też ilość wykorzystanych dni urlopu bezpłatnego oraz podstawę prawną do jego udzielenia. Podobnie w przypadku urlopu rodzicielskiego i wychowawczego. Co więcej, pracodawca powinien zawrzeć informację odnośnie dni wykorzystanych przez pracownika zgodnie z art. 188 KP, czyli dodatkowe 2 dni urlopu opiekuńczego na dziecko w roku kalendarzowym. Przysługują one rodzicowi dziecka, które nie ukończyło jeszcze 14 lat.

W kolejny punktach świadectwa pracy muszą znaleźć się informacje o okresie niezdolności do pracy. Pracodawca ma obowiązek wpisać wszystkie okresy niezdolności do pracy, za które pracownik otrzymał prawo do wynagrodzenia chorobowego (okres ten może wynosić maksymalnie 14 lub 33 dni w skali roku kalendarzowego). Musi też wpisać wszystkie dni za które pracownik nie zachował prawa do wynagrodzenia, zgodnie z art. 92 § 11 Kodeksu Pracy. Jeśli pracownik posiada zajęcie (zajęcia) komornicze wynagrodzenia, to obowiązkiem pracodawcy jest wpisanie do dokumentu danych komornika, numer sprawy egzekucyjnej, a także wysokość potrąconych do tej pory kwot. Na koniec dokumentu powinna znaleźć się też obowiązkowa treść pouczenia. Oczywiście znajdziecie ją w poniższym wzorze do pobrania!

Świadectwo pracy – wzór do pobrania

To, jak powinno wyglądać świadectwo pracy określa Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 roku. Opisaliśmy wyżej jakie informacje powinny znaleźć się w dokumencie, natomiast co do zasady, pracodawca nie ma obowiązku korzystania ze wzorów. Może stworzyć je według własnego uznania, w indywidualnej formie. Oczywiście pod warunkiem, że znajdzie się w nim pakiet tych niezbędnych danych i informacji. Aby ułatwić Wam zadanie i oszczędzić trochę czasu, udostępniamy darmowy wzór świadectwa pracy do pobrania. Wzór jest w formacie Word (.doc), dzięki czemu łatwo zmodyfikujecie go pod własne potrzeby. Aby pobrać wzór wystarczy kliknąć poniższą grafikę:

pobierz wzór umowy zlecenie

Mamy nadzieję, że po dzisiejszym artykule nie będziecie mieć większych wątpliwości co do tego jak powinno wyglądać świadectwo pracy i jak ważne jest dopełnienie tego obowiązku. Jeśli macie jednak dodatkowe pytania, zastanawia Was jak przedstawić niektóre informacje – zachęcamy do kontaktu z naszym biurem rachunkowym i skorzystanie z naszej obsługi kadrowej!

1234